Tri kandeloj /// Três velas

merkredo, je 9:00 p.m., la 30-an de januaro 2013-j

Do poema judeu entitulado,  Velas.

Três velas,
e um palácio de espelhos,
as reduplica em mais de mil.
Velam 
por um menino de olhos vazados,
(e por quantas  mil crianças,)
Siderário de pontos luminosos,
iluminando o escuro,
irradiando o espelhado âmbito negro
dessa que não se quer
(imêmore)
memória memorial
Enquanto,
no murmúrio de vozes veladas,
(como um jogo de ábaco),
se repetem os nomes de todas
as cadentes estrelas-crianças.

Juda poemo "Kandeloj"

Tri kandeloj,

en palaco de speguloj,

estas  pli ol milfoje reduobligitaj

Tri kandeloj

maldormas,

per kavaj okuloj de knabo,

(kaj kiom da mil aliaj  infanoj),

Kosma spaco de brilaj makuloj,

lumigante mallumon.

radiante  la spegulita  nigra  etoso

kiu ne volis

( eĉ senmemore)

memorindan memoraĵon.

Dum

la murmuro de vualitaj voĉoj,

(kiel ludo de abako)

ripetante la nomoj de ĉiuj

la falintaj stelaj-infanoj. 

TRAGEDIA/////TRAGEDIO

<0>

Marto, je 09:38p.m., la 29-an de Januaro 2013-j

\0/francisko-brazilo\0/

PAÍS DO DESEJO // Lando de Deziro

No dia 25 recém passado o cinema nacional brasileiro lançou seu mais novo filme...cujo título é PAíS DO DESEJO, drama com bom elenco: Fábio Assunção, Maria Padilha, Gabriel Braga, Nicolau Breyner, Germano Haiut entre outros.Neste filme são contadas algumas estórias em paralelo, sendo a principal a estória da pianista Roberta (Maria Padilha), que perdeu o gosto pela música e pela vida na sua luta contra uma doença renal crônica, e o Padre José (Fábio Assunção), que luta por razão em meio às regras da igreja católica em uma pequena comunidade do interior de Pernambuco. Mas também a estória da adolescente  de 12 anos que foi  estuprada e condenada pela igreja. A estória da mãe do Padre severamente adoentada; A estória da enfermeira japonesa que é fanática pela leitura das revistinhas de mangás. Etc...etc...etc...

Lamentavelmente a crítica especializada ainda não está sendo generosa com esta nova produção brasileira... Será que será?!

<O>O<O>O<O> 

Sabato, je 3:00 p.m., la 26-an de Januaro 2013-j

Estas lanĉita de la brazila nacia kino je la ĵus pasinta 25-a ĉi-monate, la plej novan filmon nome, PAÍS DO DESEJO (lando de deziro), dramo kun bona trupo: Fábio Assunção, Maria Padilha, Gabriel Braga , Nicolau Breyner, Germano Haiut inter aliaj. En ĉi tiu filmo la dramoj estas rakontitaj paralele, kaj la ĉefa rakonto la pianisto Roberta (Maria Padilha), kiu perdis sian amon por muziko kaj por vivo en sia lukto kontraŭ kronika rena malsano, kaj Patro José (Fábio Assunção), kiu luktas por kialo inter la reguloj de la katolika eklezio en malgranda komunumo en brazila subŝtato Pernambuco. La rakonto de la  12 jaraĝa adoleskantino, kiu estis seksperfortita kaj post tio  kondamnita de la loka eklezio. La rakonto de la patrino de Patro tre malsana. La rakonto  de flegistino kiu estas fanatika por  legi japanajn mangaojn. Ktp... ktp ... ktp 

Bedaŭrinde specialigita kritiko  ankoraŭ ne estas sindonema kun ĉi tiu nova brazila filmproduktado ... Kaj mi  demandas: Ĉu ĝi estos iam?! 

\0/francisko-brazilo\0/

O cão que se deixa morrer de inanição pelo pesar de haver perdido seu dono, realiza um verdadeiro suicídio. Assim, crê-se que a morte voluntária dum animal prova que ele tem consciência de sua existência e de sua individualidade e pode compreender o que é vida e o que é morte, pois escolhe livremente entre uma e outra. O instinto o impele a procura de sua conservação e não de sua própria destruição.

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*(foto da rede)

*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-*-(bildo el interreto)

Lundo, je 7:00 p.m, la 21-an de januaro 2013-j

Hundo, kiu lasas malsatigi sin pro la  malĝojo ĉar perdis sian mastron, plenumas veran memmortigon. Tiel, oni kredas ke la libervola morto de besto pruvas, ke ĝi estas konscia de sia ekzisto kaj sia  individueco kaj ĝi povas kompreni kio estas la vivo kaj kio estas morto, por libere elekti inter unu kaj alia. Sed, besta instinkto antaŭen pelas ĝin por ĝia konservado kaj ne por ĝia propra pereo.

\0/francisko-esperanto\0/

Miaj hodiaŭaj bildoj // Minhas fotos prá hoje.

Mi grimpos arbon // Eu escalarei  a árvore...

Mi grimpas arbon //Eu escalo a árvore...

Mi grimpis arbon // Eu escalei a árvore...

Arbogrimpado vere lacigis min // Escalar árvore realmente me cansa!

\0/francisko-brazilo\0/

Cinema // Kino

A histórica cidadezinha Tiradentes (MG) vai se tornar a "capital do cinema", reunindoum público estimado em mais de 30 mil pessoas. A partir desta sexta-feira (18), e nos próximos oito dias, o público vai poder assistir a 34 longas e 97 curtas em sessões gratuitas da 16ª Mostra de Cinema na qual  mantém a já conhecida "Mostra Aurora", dedicada a jovens diretores com até três longas-metragens na carreira. A novidade é uma parceria inédita com a Divisão de Promoção do Audiovisual do Ministério das Relações Exteriores que permitiu a concessão do Prêmio Itamaraty no valor de R$ 50 mil para o vencedor.

O evento inaugura três novas mostras temáticas que organiza conceitualmente os filmes selecionados: Mostras Transições, Autorias e  Sui Generis. Já a grade de curtas-metragens está dividida em Fora de Centro, Foco, Panorama, Praça, Formação, Juvenil, Mostrinha e Cena Mineira.

E para complementar o meu post de hoje, eu escolhi um trecho do filme em que o recém falecido ator Walmor Chagas (AGOSTO 1930 / 18 JAN 2013) era o protagonista em "São Paulo Sociedade Anônima" (de 1965).

Vendredo je 11:00 p.m., La 18-an de Januaro 2013j.
La historia urbo Tiradentes (brazila subŝtato Minaso)  iĝos la "ĉefurbo de filmoj", kunigante aŭdiencon taksata je pli ol 30 mil personoj. Komencante ĉi vendredo (18), kaj en la sekvanta ok tagoj, la interesata publiko povos rigardi 34 longajn kaj 97 mallongajn filmojn en liberaj kunsidoj de la 16-a Internacia Festivalo kiu subtenas la familiaran "Ekspozicio Aurora", dediĉita al junaj direktoroj kun ĝis tri filmoj en siaj karieroj. 

La noveco estas senprecedenca partnereco kun la Aŭdovidaj Promocio Divizio de la Ministerio de Eksteraj Aferoj kiu permesis la premion de la Ministerio de Eksteraj Aferoj en la kvanto de R$ 50.000,00; (ĉirkaŭ US$ 25,000,00) por la gajnanto. La okazaĵo malfermas tri novajn ekspoziciojn( pri la kinomatografia temo),  kiuj koncepte organizas la elektitajn filmojn: Ekspozicoj Transiroj,  Aŭtoroj kaj  "sui generis". Jam, la krado de mallongaj filmoj estas dividita en Ekster Centro, Fokuso, Panoramo, Placo, Trejnado, Juneco, kaj Eta Ekspozicio kaj Scenoj de subŝtato Minaso. 

Por kompletigi mian hodiaŭan tekston , mi elektis ekstrakton de la filmo "Sanpaŭlo Anonima Societo" en kiu la ĵus forpasita brazila  aktoro Walmor Chagas (nask. Aŭg.1930-j // mort.18-Januaro-2013j) estis la ĉefa rolulo.

\0/francisko-brazilo\0/

Leio num poema: 

que falar é divino,

porem os deuses não falam,

fazem e desfazem mundos,

enquanto os homens falam.

os deuses sem palavras,

jogam 

jogos terríveis.

Mi legis poemon:

ke paroli estas dia;

tamen la dioj ne parolas,

ili nur faras kaj malfaras mondojn

dum la viroj nur parolas.

La dioj mute

ludas

terurajn  ludojn.

 (laŭ verko de meksika poeto Octavio Paz (1914/1998))

Sabato je  2:00    p.m., la 5-a de januaro 2013 -j

Arkeo // A Arca de Noé

Vendredo, je 9:15 p.m. la 4-a de januaro 2013-j

Mi ne naĝas ankoraŭ...Eu ainda não nado.

Eu sei nadar tão bem como todos os demais. E é só que eu tenho uma memória melhor do que qualquer outro, então eu não me esqueci que uma vez eu não sabia nadar. E porque eu não posso esquecer que isso não ajuda o quão bom eu sei nadar, eu ainda não sei nadar. Kafka 

Mi povas naĝi egale bone kiel ĉiuj aliaj. Tio okazas ĉar simple  mi havas pli bonan memoron ol ajna alia, tial mi ne forgesis, ke mi iam ne povis naĝi. Kaj ĉar mi ne povas forgesi ke ĝi ne helpas kiel bone mi povas naĝi, mi ankoraŭ ne povas naĝi. Kafka

E sobre o Haiti? Kaj pri Haitio?

Já se foram três anos do grande terremoto no Haiti...Três anos, não três meses ou três semanas...mas três anos! E a situação, nesse que é considerado o país mais pobre de todo o continente americano,melhorou? Pelo que se percebe, pelo que se poder ver e ler...a situação ainda é caótica.
São milhares de famílias que vivem sobre tendas, espalhadas pelas vilas e povoados do território haitiano; e a situação não é diferente na capital Port-au- Prince, onde os desabrigados que dormiam nas praças publicas e próximo ao aeroporto, vamos dizer assim...foram convidados a deixar esses acampamentos para dar a impressão de limpeza, na cidade.
Podemos imaginar o pânico para muitos desabrigados, vivendo na precariedade, tendo ainda que enfrentar a passagem de um grande furacão, ocorrido em 2012 e de menores vendavais que não são noticiados pelos meios de comunicação;
Tivemos nesse ano passado a entrada (ilegal e legal) de dezenas de haitianos que buscaram o Brasil como tentativa de uma nova vida. Eles entraram pelo Peru; e muitos pagaram para delinquentes peruanos(conhecidos como "coyote") os conduzirem até a fronteira brasileira. E aqui pros haitianos começa outro pesadelo ( esse povo não conhece não fala o nosso idioma, não conhece nada sobre o Brasil muito menos sobre os costumes locais de onde estão locados)
Alguns se estabeleceram pelos estados do norte e outros desceram para tentar empregos nos estados do sul do país. Médicos, advogados e outros profissionais haitianos arrumaram empregos como operários comuns em industrias e comércios do sul do país.
A tragédia no Haiti...está longe, muito longe de ser resolvida. Mas eu pergunto: Por que se trata de um país pobre, de um país de negros sem qualquer interesse para o resto do mundo?

(f0t0 Unicef)

Merkredo, je 9:00 p.m., la 2-an de Januaro 2013-j

Pasintaj tri jaroj de la granda tertremo en Haitio ... Tri jaroj, ne monatoj aŭ  tri semajnoj ... sed tri jaroj! Ĉu la situacio en tiu nacio kiu estas konsiderita la plej malriĉa lando en la tuta amerika kontinento, plibonigis? El kio oni povas vidi,  oni legas kaj vidas ... la situacio estas ankoraŭ ĥaosa.

Miloj da familioj vivas en tendaroj dissemitaj tra la urbetoj kaj vilaĝoj de haitia teritorio, kaj la situacio ne estas malsama en la ĉefurbo Portoprinco, kie la senhejma dormante en publikaj placoj kaj proksime de la flughaveno, ni petis por diri tiel ... forlasi tiujn kampojn por doni la impreson de tualeto en la urbo.

Ni povas imagi la panikon por multaj senhejmaj familioj, vivante en provizoraj cirkonstancoj, havante ankoraŭ por alfronti  alian gravan katastrofon, la uragano, kiu okazis en ĵus pasinta jaro,2012; krom tio oftaj ventegoj pri kiuj ne informis al ni la amaskomunikiloj;

Ni havis ĉi lasta jaro la eniro (neleĝa kaj jura) da dekoj de haitianoj kiuj serĉis Brazilon kiel provo de novaj
vivkondiĉoj. Ili eniris per Peruo, kaj multaj pagis monkvanton al peruaj kriminuloj (la famaj "coyote")  por atingi  brazilan-peruan limon, tra la amazona ĝangalo.Kaj tie-ĉi komenciĝas alia granda ĉagreno...haitianoj ne parolas portugalan, ne konas brazilajn lokajn kutimojn...nenion konas pri Brazilo!

Iuj restis tie, en la nordaj brazilaj teritorioj kaj aliaj malsupreniris suden por provi laborojn en la suda ŝtatoj de la lando. Kuracistoj, advokatoj kaj aliaj profesiaj haitianoj akceptis laborpostenojn  kiel  ordinaraj laborantoj  en industrioj kaj oficoj en tiuj sudaj brazilaj subŝtatoj.

La tragedio en Haitio ... estas nun, for de esti solvita. Sed mi scivolas: Tio okazas, Kial Haitio estas malriĉa lando, lando de nigruloj sen ajna intereso al la resto de la mondo?

PS...mi aŭdis ke iam Esperanto estis intruista en Haitio de iu misiisto, ĉu vere?

\0/francisko-brazilo\0/

Bom Ano! Feliĉan Novan Jaron!

Cães amam seus amigos e mordem seus inimigos, bem diferente das pessoas, que são incapazes de sentir amor puro e têm sempre que misturar amor e ódio em suas relações. (Freud)

merkredo, je 08:00 a.m. la 1-a de Januro  2013-j
Hundoj amas siajn amikojn kaj mordas la malamikojn, tute kontraste kun homoj, kiuj ne kapablas senti puran amon kaj ĉiam devas miksi amon  kaj malamon  en iliaj personaj interrilatoj (Freud)

\0/f.b.\0/