segunda-feira, 31 de dezembro de 2012

Impresso ou eletrônico // Presite aŭ Elektronike



Dizem que os livros impressos estarão extintos em breve. E em breve, ninguém vai ler. Livros de papel serão armazenados objetos em museus ou bibliotecas, como agora preservar os papiros, os pergaminhos, etc ... E livros eletrônicos irá substituí-los ...
Segundo a mim, nunca o livro impresso (livro de papel) terminar, mesmo com as melhores tecnologias. É óbvio que os livros eletrônicos ganhar mais força entre os leitores, (que não quer fazer uma viagem como a realização dos livros favoritos, todos alojados em um dispositivo leve em vez de levar os livros impressos em um saco pesado? Mas aqueles que amam a leitura não pode resistir "odor característico "de tinta sobre o papel dos livros impressos ... que os livros eletrônicos não têm. E ainda, folhear rapidamente um livro antes lê-lo por completo ... é um prazer também!
Eu não sou contra a tecnologia, mas ainda eu não substituiria um livro de papel por um livro eletrônico. Ainda não!
                                        <:>:<:>:<:>:<:>
lundo, je 10:00 a.m., La 31-a de Decembro 2012-j
Oni diras ke presitaj libroj estos estingitaj baldaŭ . Kaj frue, neniu legos ilin. Paperaj libroj estos stokitaj objektoj  en muzeoj aŭ bibliotekoj  kiel oni nuntempe konservas  la papirusojn , la pergamenojn, ktp ... Kaj elektronikaj libroj anstataŭos ilin...
Laŭ mi, la presita libro (papera libro) neniam finos eĉ kun la plej bonaj  teknologioj. Estas evidente, ke la elektronikaj libroj gajnos pli forton inter legantoj; ( kiu ne volas fari vojaĝon ekzemple kunportante  la preferataj libroj, ĉiuj loĝigitaj en malpeza akcesoraĵo anstataŭ porti la presitaj libroj  en  pezan valizon? Sed tiuj, kiuj amas legadon ne povas rezisti  la " karakterizan odoron" de inko sur papero de la presitaj libroj   ... kiun elektronikaj libroj ne havas. Rapida foliumado de libro antaŭ ĝia legado, estas plezuro ankaŭ!
Mi ne estas kontraŭ teknologio, sed mi ne anstataŭigas paperan libron  per elektronika  libro. Ankoraŭ ne!
\0/f.b.\0/


domingo, 30 de dezembro de 2012

Adiaŭ al malnova tradicio /// Adeus à uma velha tradição

Dimanĉo, je 08:25 p.m. La 30 de Decembro, 2012-j

Mi kredas ke oni,  senkonscie,  donas la ŝancon por tute finiĝi malnova tradicio de urbo SanPaŭlo, 
Mi parolas pri la Kuro de Sankta Silvestre, kiu en la urbo São Paulo okazas de la jaro 1925, antaŭ okdek ok jaroj. Kutime oni diris adiaŭon al la malnova jaro kun la foriro de la partoprenantoj kaj oni bonvenigis la novan jaron kun la alveno de atletoj gajnantoj, jam en la unuaj minutoj de 1-a de januaro ... Ĝi estis la tradicio, mi diras ke ĜI ESTIS LA TRADICIO, ĉar por ekskluzivismo de televido (Mi kredas ke eble tio okazas !) La fama kuro ( ===> kiu ĉiam inkludis la partoprenon de sportistoj el la tuta mondo kiel la fama Emil Zatopek kiu estis la venkinto en 1953-j, kaj kies  gajnantoj  de lastaj jaroj estis  afrikaj  atletoj <=== ) komenciĝis antaŭ kelkaj jaroj vespere de la tago 31-a de Decembro  kaj ĉi jare  por la unua fojo ... komenciĝos en la mateno de la tago 31.
Mi kredas ke tio markas la finon de tradicio ... kaj estas la unua paŝo al la estingo de la fama kuro  en San Paulo, kaj kiu scias se ĝi ne estos ŝanĝata al alia brazila urbo, nur per trudo de la televido...
  Ĉu ŝanĝoj estas ĉiam necesaj kaj devigaj...? Mi dubas pri tio..
(foto da rede/ bildo interreto)
Eu acredito que nós, inconscientemente, estamos dando a oportunidade de terminar completamente com a antiga tradição  da cidade São Paulo.
Eu estou falando sobre a Corrida de São Silvestre, que na cidade de São Paulo acontece à  partir do ano de 1925, já há praticamente 88 anos. Normalmente dizíamos  adeus ao ano velho com a saída dos participantes e saudávamos  o ano novo  com a chegada de atletas vencedores, já nos primeiros minutos de 1 º de Janeiro ... Essa corrida  tem sido a tradição, eu poderia dizer até que era a tradição, porque por uma demanda das redes de televisão (e eu acho que só pode ser por isso!) a  famosa corrida (===> que sempre contou com a participação de atletas de todo o mundo, como o famoso Emil Zatopek que foi o vencedor em 1953, e cujos vencedores dos últimos anos têm sido os atletas africanos<===) começou há alguns anos, na noite do dia 31 de de Dezembro e este ano, pela primeira vez ... terá largada na manhã do dia 31.
Eu acredito que essa mudança marca o fim de uma tradição ... e é o primeiro passo para a extinção da  nossa famosa corrida em São Paulo, e quem sabe se não será mudado para outra cidade brasileira, apenas por imposição da televisão ...
Será que as  mudanças são (ou devem ser) sempre necessárias e obrigatórias ...? Eu duvido disso...
\0/f.b.\0/



quinta-feira, 27 de dezembro de 2012

Olda fadenistino // A velha fiandeira

Ĉu vi havas tedan tagon?  Do... jen, kanzono por ĝojigi vin!

Oldulino troviĝis en sia ĉambro,
kaj muŝo venis por ŝin molesti;
Muŝo kaj oldulino kaj trankvile oldulino fadenigis...

Muŝo troviĝis ĉe sia loko,
kaj araneo venis por ĝin molesti;
Araneo kaj muŝo, muŝo kaj trankvile oldulino fadenigis...

Araneo troviĝis ĉe sia araneaĵo,
kaj muso venis por por ĝin molesti;
Muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj trankvile oldulino fadenigis...

Muso troviĝis ĉe sia kavo,
kaj kato venis por  ĝin molesti;
Kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj oldulino kaj trankvile oldulino fadenigis...

Kato troviĝis ĉe sia loko,
kaj hundo venis por ĝin molesti;
Hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj oldulino kaj oldulino fadenigis...

Hundo troviĝis ĉe sia hundejo,
kaj vergo venis ĝin molesti;
Vergo kaj hundo, hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj oldulino kaj oldulino fadenigis...

Vergo troviĝis en arbaro,
kaj fajro venis ĝin molesti;
Fajro kaj vergo, vergo kaj hundo, hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj oldulino kaj trankvile  oldulino fadenigis...

Fajro troviĝis en fajrejo,
kaj akvo venis ĝin molesti;
Akvo kaj fajro, fajro kaj vergo, vergo kaj hundo, hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj oldulino kaj trankvile  oldulino fadenigis...

Akvo troviĝis en akvujo,
Bovo venis por ĝin molesti;
Bovo kaj akvo, akvo kaj fajro, fajro kaj vergo, vergo kaj hundo, hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj  oldulino kaj trankvile  oldulino fadenigis...

Bovo troviĝis ĉe sia bovejo,
kaj viro venis ĝin molesti;
Viro kaj bovo,  bovo kaj akvo, akvo kaj fajro, fajro kaj vergo, vergo kaj hundo, hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj  oldulino kaj trankvile  oldulino fadenigis...

Viro troviĝis ĉe sia hejmo,
Virino venis ĝin moletis;
Virino kaj viro,viro kaj bovo, bovo kaj akvo, akvo kaj fajro, fajro kaj vergo, vergo kaj hundo, hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj  oldulino kaj trankvile  oldulino fadenigis...

Virino troviĝis ĉe sia kuirejo,
Morto venis ĝin molesti;
Morto kaj virino, virino kaj viro,viro kaj bovo, bovo kaj akvo, akvo kaj fajro, fajro kaj vergo, vergo kaj hundo, hundo kaj kato, kato kaj muso, muso kaj araneo, araneo kaj muŝo, muŝo kaj  oldulino kaj trankvile  oldulino fadenigis...



Verko de la jaroj 1960-aj de brazila reĝisoro Humberto Mauro  kaj ilustrita  de populara kanto de la sama nomo, interpretita de Triopo Irakitã(kreita je la jaroj 1950-aj.)
 La filmeto estas konsiderata la unua brazila muzika-video, kaj unu el la unuaj en la mondo...sed bedaŭrinde la traduko de teksto estas mia, pardonon!!!


Obra do cineasta Humberto Mauro, a velha a fiar (1964) ilustra a cançao popular de mesmo nome, executada pelo Trio Irakitã. O filme é considerado o primeiro videoclipe brasileiro, e um dos primeiros do mundo....

 \0/f.b.\0/

(1897/ 1983)

quarta-feira, 26 de dezembro de 2012

As uvas // Vinberoj.

Não muito antes das núpcias, eles conversam.
 O noivo disse-lhe: "Você bem sabe como aprecio viajar. "
 Ela respondeu: "Isso é demais! Com você viajarei até aos infernos!". 
 Logo após a cerimônia, os recém-casados embarcaram para a Disneylândia.




Ne longe antaŭ la geedziĝo, ili parolas.
  La fianĉo diris al ŝi : "Vi scias,  kiel mi ĝuas vojaĝi."
  Ŝi respondis: "Ne gravas! Kun vi, mi veturos al infero!".
  Iomete  post la ceremonio, la novgeedzoj vojaĝis al Disneylando.

terça-feira, 25 de dezembro de 2012

Elton John - La 40-a datreveno de lia ROCKET MAN.


Um dos meus cantores e compositores ingleses preferidos já há decadas, Elton John estará se apresentado já pela quinta vez  aqui no Brasil e em três unicas cidades, Porto Alegre (RS), Brasília (DF) e em  São Paulo, no 27 de fevereiro de 2013, no Jockey Club. Os ingressos variam entre R$ 250 e R$ 1000,00 (é dinheiro prá xuxu ou prá xuxa nenhuma botar defeito!) e já podem ser adquiridos, sem taxa de conveniência, na bilheteria do estádio do Morumbi. Mas quem tem $$$ disponiveis para gastar no ingresso...gaste! porque vale a pena! Elton John é inquestionável! Eu sou seu fã desde a canção Skyline Pidgeon! 

Realizado pela produtora XYZ Live, o show faz parte da turnê 40th anniversary of the Rocket Man, que comemora 40 anos do hit Rocket Man. Ao ser lançada em 1972, a música chegou a atingir o 2º lugar das paradas inglesas e a 6ª posição na Billboard americana.

Merkredo, je 09:55, la 25-a de Decembro 2012-j

Unu el miaj preferataj Britaj komponistoj kaj kantistoj de antaŭ jardekoj, s-ro Elton John nun estos prezentata por la kvina fojo en tri brazilaj urbo: Porto Alegre, Brasília  kaj en Sao Paŭlo, je la 27-a februaro 2013-j,  ĉe la Jockey Klubo. La prizoj de  biletoj oscilas inter R$ 250 kaj R$ 1000.00 (por mia poŝo tio estas altkosta! Vidu ke la unu usona dolaro valoras R$ 2,05 de nia valuto!!!) Kaj jam povas nun esti aĉetata sen rabato ĉe la giĉetoj de   stadiono Morumbi . Sed tiuj kiuj havas disponeblajn $ $ $  por elspezi en la bileton ... elspezu! ĉar valoras! Elton John estas nediskutebla artisto! Mi estas lia fervora subtenanto de la kanzono... "Skyline Pidgeon!"
La koncerto estas direktita de produktanto "XYZ Live", kaj ĝi  estas parto de la turneo de 40-a datreveno de la "Rocket Man", kiu festas 40 jarojn de la albumo Rocket Man kaj  kiam lanĉita  en 1972-j, la kanzono atingis la duan postenon de la brita rekordo-abako kaj sesan en la usona Billboard .



\0/francisko-brazilo\0/

sexta-feira, 21 de dezembro de 2012

BOAS FESTAS! // AGRABLAJN FESTOJN!


Hej! Tie-ĉi ankoraŭ estas hieraŭ kaj tie jam estas morgaŭ....Bonvolu respondi al mi...
Vi loĝantoj de  Morgaŭ...
Ĉu jam finiĝis la Mondo...tie?!
 komenciĝas en Suda Hemisfero, la Somera sezono!


Agrablajn festojn!

Bonegan Novjaron 2013 al ĉiuj vi...ni!

estas miaj sinceraj deziroj!


(hodiaŭ en nia Suda hemisfero komenciĝas la Somera sezono!)


Bem! Aproveitando que o mundo não se acabou (...ainda)! Eu desejo à todos os não leitores 
e (alguém que por alguma ironia do destino se atreve a lêr este blog "que ninguém lê"!)  
Boas festas de passagem para um bom e novo  ano!\0/francisko-brazilo\0/

sábado, 15 de dezembro de 2012

Interesaj artikoloj pri Esperanto, sed en la Angla





ZAMENHOF - Father of Esperanto by Françoise Niederhausen. Universala Esperanto-Asocio Lazarus Ludovic Zamenhof
Inthe streets of the unhappy town of my birth, savagemen 'with axes and iron bars fell like wild beasts upon
peaceful citizens, whose only crime was that they spoke another language and held another creed than
those savages."The man who Wrote these lines was named Lazarus Ludovic Zamenhof. You may not know his name, but you certainly know his life's work, for Zamenhof was the creator of Esperanto, an international language of  communication between peoples. He was born a hundred years ago on December 15, 1859,
in Bialystok, a frontier city near the borders of Lithuania, Poland and Byelorussia, where communities speaking different languages and practising different religions lived together, although not very happily.
Young Zamenhof was deeply affected by He was born a hundred years ago on December 15, 1859,
in Bialystok, a frontier city near the borders of Lithuania, Poland and Byelorussia, where communities speaking different languages and practising different religions lived together, although not very happily.
Young Zamenhof was deeply affected by the prejudices and the antagonisms stirring this minor tower of Babel. Local officials were of the Orthodox faith and spake Russian; the nobility were generally Roman Catholics and spoke Polish; the peasants talked to each other in Lithua nian or Byelorussian, while the Jewish shopkeepers spoke Yiddish and lived in a section apart. Hostile prejudices, diverse languages, customs and religions all pitted the inhabitants of Bialystok against each other. To a sensitive boy belonging to a group which could express itself only in a dead language or in an adopted one, these conflicts seemed very tragic. At a very early age, young Ludovic developed the idea that a common tongue would help to break down at least part of the barriers separating people from one another. This idea haunted him  throughout his childhood and adolescence: first in Warsaw where his parents moved in 1873 and where Ludovic attended high school, then in Moscow where he studied medicine, in Vienna where he took a course in opthalmology and in Warsaw again where he set up a practice as an oculist. 
Doktoro Esperanto or 'he who hopes'
From his schoolmaster father, he had inherited a gift for languages. He spoke three fluently: Russian, Polish and German, and could read three others freely: Latin, Hebrew and French (to say nothing of Yiddish). He had a more cursory and theoretical know ledge of English, Italian and several other tongues. His knowledge of English and French convinced him that a language could get along without the complicated declensions and conjugations of the Slavonic tongues. A careful study of Russian and German convinced him that a wise choice of suffixes and prefixes could reduce the size of the vocabulary considerably, while French and
German proved the usefulness of the definite article which the Slavonic languages do not have. His work led to the publication in 1887 of a textbook on the "Lingvo Internacia" the international language for which he used the pen-name, Daktoro Esperanto ("he who hopes"). The book, whose publication was financed
by his future father-in-law as a wedding present, explained the main characteristics of the "lingvo": a
vocabulary with its roots drawn mainly from the Romance and Germanic languages; detachable prefixes and suffixes added to these roots and serving for all grammatical distinctions; and a very simple grammar consisting of 16 short rules. The language, moreover, was fully inde pendent and had its own individuality.
In the following years, other textbooks were published as Well as a dictionary and translations into  Esperanto. At the same time, the first supporters came on the scene : first in Poland, then in Germany, Bulgaria, Russia, etc. Soon, groups were forming everywhere. In 1894. an important event occurred the support of Leon Tolstoy who wrote in "Posrednik": "After only two hours of study I was able, if not to write Esperanto, at any rate to read it freely." He urged everyone to learn this language "because the sacrifice is so small and the eventual benefits so great that no one should refuse to try it."
A common ground for agreement among men 
The movement was growing steadily. In Scandinavia, England, France and elsewhere scholars were becom¬
ing interested in the experiment. In 1905, the first Esperanto Congress was held at Boulogne-sur-Mer in
France. To attend it, Zamenhof and his wife travelled all the way from Warsaw in a third-class railway carriage. Zamenhof was awed and somewhat overwhelmed by his stay in Paris: he was given an official reception at the City Hall and decorated with the Legion of Honour, and he dined on the Eiffel Tower with a group of world famous scholars. But even greater satisfactions were awaiting him at Boulogne. Eight hundred men and women from thirty  countries had assembled there and all of them, whether in their official statements or their private conversations, were speaking Esperanto. The "lingvo internacia" had become a reality and no one was more surprised than Zamenhof himself. 
The Boulogne congress gave him the opportunity of stressing the moral and social importance of his work:
Esperanto was not an end in itself, but a means of contributing to a better understanding between peoples. It was a step towards the unity of mankind. The following year, he developed this idea at the Esperanto congress in Geneva, stating his conviction that the international language was a means of bringing men
together by breaking down the barriers between them. He exalted the brotherhood of man which seemed to him the only creed acceptable to all peoples and to all faiths. 
A 'lingvo internacia'with 80,000 words
He meant to discuss this idea at the tenth Universal Esperanto Congress in Paris when war broke out in 1914. To Zamenhof, this was a terrible blow, but he continued to fight for his ideals. Back in Warsaw in 1915 he drafted a "Letter to Diplomats" in which he emphasized that the main duty of any future peace treaty would be to guarantee to all races and minorities equality and freedom in the countries in which they lived. This was his last public act: he died on April 14, 1917. Zamenhof had foreseen that Esperanto would evolve
and grow like any other living language. From a vocabulary of 904 roots which could be used to form about
10,000 words (1887), it has grown to more than 80,000 words based upon some 7,800 root words. Zamenhof himself contributed greatly to enriching the language, not only by his poems, speeches and articles, but also through his translations into Esperanto of works by Gogol, Shakespeare, Dickens, Molière, Hans Andersen, Goethe, Schiller, Heine and Sholem Aleichem. His version of the Old Testament which he translated in full was published after his death in 1926. Two world wars destroyed many Esperanto libraries and organizations in Europe, but they were unable to stamp out the language and the ideal which inspired Zamenhof. Today, there are several million Esperanto speakers in the world and its literature, both original or translated, amounts to more than 50,000 volumes. There are chairs or. courses in Esperanto in some thirty universities. The language is taught in schools in twenty-two countries, to say nothing of countless evening classes. Twenty radio stations broadcast programmes regularly in the language. "Esperanto," Zamenhof ones said, "knows neither weak nor strong nations, privileged nor inferior peoples... All of us equal on neutral ground, should consider ourselves members of the same human family." To pay tribute tothis great vision, Esperantists from all over the world met in Warsaw last August for their Universal Congress.

Kaj bonvolu legi ankaŭ:
ESPERANTO paĝoj 23, 26 kaj 27

Fonte:O CORREIO DA UNESCO, DEZEMBRO 1959

sexta-feira, 14 de dezembro de 2012

ESTA SALA É UMA PIADA // ĈI-ĈAMBRO ESTAS ŜERCO


À partir de 17 de dezembro de 2012 até o 26 de fevereiro de 2013, está sendo apresentado no Museo da Língua Portuguesa, na cidade de São Paulo, mais uma  amostra do humor gráfico, tanto nacional como internacional.
Nesta amostra poderemos conferir os obras dos icones brasileiros das piadas desenhadas, das estórias em quadrinhos além das charges feitas por artistas como Ziraldo, Millôr e Fortuna entre outros.
Abaixo eu copiei alguns dos quadros apresentados, somente para exemplo do que poderá ser encontrado na ...
''ESTA SALA É UMA PIADA"...
============================>0<========================================

La 14-a de Decembro 2012-j
Vendredo, je 11:00 p.m.  
De la 17-an de Decembro 2012 ĝis  la 26-an de Februaro  2013, estos prezentata en la Muzeo de la Portugala Lingvo  en la urbo São Paulo, plia montro de grafika humuro, ambaŭ nacie kaj internacie.
En tiu-ĉi montro oni povas apreci la verkojn de brazila ikonoj kiel Ziraldo, Millôr kaj Fortuna inter aliaj. La bildoj estas desegnitaj ŝercoj, komiksoj,  karakturaĵoj...ktp...

Sube mi kopiis kelkajn el la fotoj kiuj prezentas nur ekzemploj de kio oni povos apreci en ...
'' ĈI- ĈAMBRO ESTAS ŜERCO"...



Salão de Humor de Piracicaba 04
  
Salão de Humor de Piracicaba 02


\0/francisko-brazilo\0/     

segunda-feira, 10 de dezembro de 2012

Uma escola prá bicharada / Lernejo por bestaro.

Na época que os cães eram amarrados com linguiça e as serpentes tinham cabelos encaracolados, já se contavam a seguinte lenda: "Houve uma grande reunião e ficou decidido que daquela data em diante se fundaria uma escola. E pra isso, nessa mesma reunião alguns dos participantes deveriam escolher as disciplinas que deveriam obrigatoriamente ser ensinadas na nova escola.
O passarinho insistiu para que houvesse aulas de voo.
O esquilo pensou que aulas de subidas e descidas em árvores era fundamental.
O coelho quase decretou que aulas de corrida fossem incluídas.
E assim foi feito; mas ninguém entre os participantes que estavam reunidos perceberam que cometeriam um grande erro quando exigiram que todos já naquele instante praticassem os cursos sugeridos.
O coelho foi magnífico na corrida. Ninguém podia correr mais do que ele. Mas queriam ensiná-lo a voar. Colocaram o pobre coelho no alto duma árvore e gritaram: "Voa Coelho! Voa!!" E não deu outra...o coelho saltou da árvore e caiu rapidamente no solo como se fosse uma pedra atirada do alto. E assim, quebrou uma  perna. O coelho não aprendeu a voar e ainda não pode correr por um longo tempo.
O pássaro, por sua vez, voava e voava magnificamente bem, mas foi obrigado a cavar um buraco como se fosse uma toupeira. Conclusão...quebrou se biquinho e as asas; assim além de não aprender a cavar um buraco, ficou também se voar.
O moral da estória é a seguinte: Somos diferentes um dos outros e cada um tem uma qualidade própria.  Não devemos exigir ou forçar para que as outras pessoas sejam iguais a nós ou que tenham as nossas qualidades. Se assim procedermos, faremos com que essas pessoas sofram e ainda pior do que isso, elas poderão não mais fazer o que tão bem faziam antes. 
Ou seria o moral da estória, o velho ditado que diz:  "Faça o que mando mas não faça o que eu faço!?"
ou ainda..."Sou e faço assim...e quem não estiver contente que seja e faça melhor do que eu!"  Bem o moral da estória realmente não interessa...o que interessa é que naquele tempo os cães eram amarrados com linguiça...e não as comia!  Fua!




Lundo, je 09:00 p.m., la 10-a de Decembro 2012-j
Je tiutempe kiam la hundoj estis ligitaj kun kolbasoj kaj serpentoj havis buklajn harojn ili jam konis la sekvan legendon: "Estis granda kunveno kaj oni decidis ke de tiam antaŭen estus fondis lernejon. Kaj por tiu, iu de la sama kunveno partoprenantoj devas elekti la temojn kiuj devus esti instruata devige en la nova lernejo.
Birdeto insistis ke la klasoj pri flugado estus la plej utilaj el ĉiaj aliaj klasoj.
Sciuro pensis ke  lecionoj por  grimpi supren kaj malsupren arboj estus esenca kurso.
La kuniklo preskaŭ dekretis ke kurso pri  kurado estus deviga kurso.
Kaj tiel okazis, sed neniu inter partoprenantoj, kiuj kolektiĝis por la grava elekto, rimarkis ke ili farus grandan eraron, kiam ili postulas ke ĉiuj  je tiu momento devus  ekzerci la ĵus sugestitaj kursoj.
La kuniklo estis superba en la kuro. Neniu povis kuri antaŭen pli rapide ol li. Sed la bestoj volis instrui al li kiel flugi. Ili metis la kompatinda kuniklo sur supro de arbo kaj kriis "Flugu Kuniklo! Flugu!" Kaj li pravis ... la kuniklo saltis de la arbo kaj rapide falis sur la teron kiel ŝtono ĵetita de la pinto. Kaj tiel, li rompis kruron. La kuniklo ne lernis flugi  kaj ankaŭ ne povis kuri dum longa tempo.
La birdo flugis kaj flugis belege , sed devus fosi truon kiel talpo. Konkludo ... ĝi havis rompitan bekon kaj flugilojn, tiel krom ne lerni fosi truon, ĝi ankaŭ ne flugus belege plu...
La moralaĵo de la rakonto estas tio: ni estas malsamaj de unu la alian kaj ĉiuj havas sian propran specialan kvaliton. Ni ne postulu aŭ devigu ion al aliaj homoj, por ke ili agu aŭ faru ekzakte kiel niaj kvalitoj. Se ni faras tion, ni faros tiujn homojn suferi kaj eĉ pli malbona ol tio, ili ne plu povos fari aŭ agi tiel bone kiel ili faris aŭ agis antaŭe.
Aŭ ĉu alia moralaĵo de la rakonto, estus la malnova proverbo: "Faru kion mi petas al vi, sed ne faras tion, kion mi faras!?"
aŭ  ... "Mi agas kaj faras tiele... kaj se vi ne estas feliĉa pro  tio ke vi faru kaj agu plibone ol mi!" 
Nu la moralaĵo de la rakonto ne vere gravas ... gravas ke je tiutempe la hundoj estis ligitaj kun kolbasoj ... kaj ne manĝis  ilin!... Fua!
\0/francisko-brazilo(-abomenas kolbasojn)0/

sábado, 8 de dezembro de 2012

Ho ĉieloj! Oh céus!


Sabato, la 8-a de Decembro 2012-j
je la 10:03 p.m.
Internacia kaj fidinda enketo konstatis ke oni, brazila popolo, esperas la plibonigadon de onia vivkondiĉoj dum la venontaj kvin jaroj, kaj tiamaniere oni, brazila popolo, estas konsiderataj la plej optimismaj homoj en la tuta mondo rilate al la estonta tempo. (ho ĉieloj!)
Uma pesquisa internacional e confiável concluiu que nós, povo brasileiro, temos a esperança que a  nossa qualidade de vida torne-se bem melhor  ao longo dos próximos cinco anos, e por isso, o povo brasileiro, é considerado um dos povos mais otimistas do mundo em relação ao futuro. (Oh céus!)
Kaj mi diras jenon: Oni, brazila popolo, estas optimisma gento de ĉiam, kaj mi kredas ke oni estos por ĉiam optimisma gento. Oni, brazila popolo, kredas ke onia amata patrujo, savu!, savu!,estas kaj por ĉiam estos la eterna Lando de la Estonta Tempo. (Ho ĉieloj!)
 E eu digo o seguinte:
Nós, o povo brasileiro, somos pessoas otimistas desde sempre, e eu acredito que vamos ser sempre pessoas otimistas. Nós, o povo brasileiro, acreditamos que a pátria amada, salve!, Salve!, é e sempre será o eterno país do futuro. (Oh, céus!)
Kiam mi naskiĝis miaj gepatroj diris: " Estu bonvena mia filo al la Lando de la Estonto!" (Ho ĉieloj!)
Kiam mi estis lernanto, miaj instruistoj ofte diris al ni: "Vi, nun estas infanoj, kaj belan Landon estonte vi havos!" (ho ĉieloj!)
Kiam la militista registaro prenis la povon post la fama puĉo de la jaro 1964, kutime ili diris la samon:" Brazilo estas la Lando de Estonto...aŭ vi amu aŭ vi forlasu ĝin!" (ho ĉieloj!).
Kaj pri la Estonto?! Mi preskaŭ maljuniĝas (ho ĉieloj!)...sed mi ne perdas mian esperon; mi ne rezignos mian optimismon...finfine, mi unu el la milionoj de Optimisma brazila popolo kiu loĝas en la Lando de la Estonto! (ho ĉieloj!) 
Quando eu nasci, meus pais disseram: "Bem-vindo meu filho à Terra do Futuro!" (Oh, céus!)
Quando eu era estudante, meus professores sempre nos diziam: "Vocês são agora crianças, e um belo País no futuro, vocês  terão!" (Oh céus!)
Quando o governo militar assumiu o poder após  o famoso golpe do ano de 1964, geralmente eles diziam a mesma coisa: "O Brasil é o país do futuro ... ou você o ama ou deixe-o!" (Oh céus!).
E sobre o futuro?! Eu estou quase ficando velho (oh céus!) ... Mas eu não perdi a minha esperança, não vou desistir do meu otimismo ... afinal de contas, eu sou um dos milhões de pessoas otimistas e...brasileiras, que vivem no País do Futuro! (Oh céus!)
\0/francisko-brazilo\0/

sexta-feira, 7 de dezembro de 2012

Afero pri sekretariino... O caso da secretária

Malbonhumore li iris al laborejo. Finfine, tiu tago estis lia datreveno, kaj ĉe hejme neniu salutis lin. Lia edzino, nek aludis la daton nek kareseme brakumis lin. Ankaŭ, eĉ la gefiloj forgesis la specialan tagon... Do, ĉi-maniere lia familio bruskas lin? Li, kiu vivas nur por siaj gefiloj kaj edzino...ĉu li meritus simplan kison, dol-ĉan parolon ? Ho ve! Kia malĝojo!
Sed, ĉe laborejo, sur lia tablo, li trovis belan bukedon. Per bela rideto kaj amika brakumo, lia sekretariino memoris sin  pri lia datreveno. Ja, ŝi estas sendube eksterordinara profesiulino! Ŝi, de nun, estus lia plibona kolegino...
Post la agrabla surprizo, li tuj sentis sin iomete pli malvigla...la karesoj de lia sekretariino  ne kuracis lian melankolian senton, male, tio nur malfermigis alian vundon! Kial iu kiel ŝi, virino ekster lia amata familio, faris ion tiel delikata kaj samon ne faris  lia edzino kaj gefiloj? Li, kap-klinite,  movigis krajonon inter siaj fingroj preskaŭ meditante pri la okazintaĵo...
Dum la tuta tago, la sekretariino pli-intensigis sian atenton al li; preskaŭ ŝi konsolis lin per afablecoj...Eĉ la diktaĵojn de lia korespondado, ŝi ricevis kun agrablaj kaj mildaj ŝercaĵoj...
---"Ĉu vi memorfestos vian daton hejme aŭ ĉe dancejo?"  Ŝi demandis al li.
Li surpriziĝis, sed respondis..."Nenie! Ĉu vi scias ke mia datreveno estas io malgaja?Ĉu vi scias ke neniu amas min? Verŝajne mi vagados sencele dum la tuta nokto! Ie...samkiel stepa lupo!"
---"Nu...se vi deziros, ni  povos vespermanĝi! Ĉu vi volas?" ---Diskrete ŝi sugestiis...
----"Hummm!  Ja! Ni povos!" ---li rapide ekpensis tion.---"Anstataŭ perdita nokto, vagabondante sencele, mi havos agrablan kuneston, de bela virino!...Kaj krom tio, mia familio nenion scios....hummm! kaj kial ne?!"
De post ĉi-mallonga dialogo, la labor-taskoj ne finas kaj  pli longa, senfina, fariĝas la tempo...Li preskaŭ liberigis ĉiujn siajn aliajn kunlaborantojn por ke ili ankaŭ memorigos lian datrevenon. Sed, subite li rezignis sin pri ĉi-stulta penso, kaj pacience li atendis la precizan momenton por la memorigado kune kun  sia sekretariino...
Forironte, ŝi diris lin---"Unue, ni trinketos ion kaj poste ni iros al mia apartamento, ĉar mi volas bani min kaj vesti min per bela vestaĵo, ĉu bone?"---
Li nur kapjesis.
Ĉe ŝia apartamento,  ŝi tuj servis al li alian trinkaĵon kaj petis ke li atendu ŝin ĉe la salono. Kaj tion li rapide akceptis...
Dum ŝi sin banis, li, sola, havis abruptan ideon. Li atendus ŝin, sendube, ne  en tiu loko kie ŝi petis al li, sed li atendus ŝin...nuda en ŝia dormĉambro, kiel surprizo! Pensite kaj  farite!Do li rapide malvestis sin kaj plene nuda li kuris al ŝian dormoĉambron, rapide malfermis la pordon kaj....
SURPRIZON! SURPRIZON! SURPRIZON!
---"FELIĈAN DATREVENON, PAĈJO!"
---"FELIĈAN DATREVENON, MIA KARA EDZO!"
---"FELIĈAN DATREVENON, MIA ESTRO!"
 En la dormoĉambro kantante laŭtvoĉe "Ni gratulas al vi..." atendis lin, siaj gefiloj, sia edzino kaj ...la aminda sekretariino!
                                   \0/francisko-brazilo\0/

(lau verko de eminenta brazila rakontisto Carlos Drumond, kaj la mia nature malriĉa traduko!)


quinta-feira, 6 de dezembro de 2012

Kiu mortas? Quem morre?



                  *15/Dez/1907 +05/Dez/2012
Nesta manhã, ao sair pro trabalho eu ouvi  a notícia da morte do centenário e brilhante arquiteto brasileiro , (e por que não dizer mundial?), Oscar Niemeyer... Trabalhei quase o dia inteiro com essa notícia soando  em meu ouvido. Eu sabia que mais mais dia ou menos dia ele partiria para sempre, não só pelo que estava sofrendo num hospital, como pela sua idade avançada. Mas a notícia de sua morte, realmente me consternou... e a quem não? Afinal,  partia desta vida... um gênio! Então me lembrei dum texto que eu tinha lido há algum tempinho atrás, do qual extrai algumas frases:
"Morre  quem se transforma em escravo do hábito, repetindo todos os dias os mesmos trajetos. Morre  quem passas os dias queixando-se da sua má sorte ou do dia quente ou do dia chuvoso. Morre quem tem medo de se aventurar por novos caminhos em busca de seus sonhos. Morre quem não viaja, quem não lê, quem não ouve boa música. Morre quem desiste de um projeto sem ao menos iniciá-lo. Morre quem não persevera em conquistar um estágio esplêndido de felicidade. Morre quem nada tenta de novo. Morre quem  a ninguém ajuda."
Assim, eu penso que Oscar Niemeyer, está entre nós!

Escultura de Oscar Niemeyer no Museu de Arte Contemporânea de Niterói (Ana Carolina Fernandes - 30.set.99/Folhapress)
ĵaŭdo, je 6:30 p.m., la 6-an de Decembro 2012-j


Ĉi - matene lasinte mia hejmo por labori mi aŭdis la novaĵon pri la morto de la centjara kaj  brila brazila arkitekto (kaj kial ne mondkonata?), Oscar Niemeyer ... Mi laboris preskaŭ dum la tuta tago kun tiu novaĵo sonorante en miaj oreloj. Certe mi sciis ke li,  pli frue malfrue, lasus onin por ĉiam, ne nur ĉar li suferis en la hospitalo, sed ankaŭ por lia alta aĝo. Sed la novaĵo de lia morto vere konsternis min ... kaj al kiu ne? Post ĉio, foriris el oni ne ordinara homo sed ... vera geniulo! Tiam mi memoris tekston kiun  mi legis antaŭ 
nelonge el kiu mi "ĉerpis" kelkajn frazojn:
"Mortas malrapide, kiu iĝas  sklavo de la kutimo, ripetante ĉiutage la saman iradon. Mortas malrapide kiu ĉiutage  plendas pri ĉio kaj ĉiuj, kaj pri sia  malbona sorto aŭ varmega tago aŭ pluvema tago. Mortas, kiuj ne kuraĝas sekvi  en novajn vojojn en persekutado de siaj revoj. Mortas, kiuj ne vojaĝas, kiu ne legas, kiu ne aŭskultas bonan muzikon. Mortas kiu rezignas projekton sen eĉ komenci ĝin. Mortas, kiu ne persistas en gajni  eĉ malgranda etapo de feliĉo. Mortas kiu ne provas ion novan. Mortas kiu ne helpas iun." 

Do, mi pensas ke  Oscar Niemeyer estas ankoraŭ kun oni!
\0/francisko-brazilo\0/

domingo, 2 de dezembro de 2012

Um outro ponto de vista / Alia vidpunkto


Foi com interesse que eu li alguns trechos do livro escrito por Fernando Pessoa, cujo título é ''A LÍNGUA PORTUGUESA" e que foi lançado em 1999 aqui no Brasil, pela editora Companhia das Letras...entre diversos pontos de vista do autor sobre a nossa língua Portuguesa, há também sua opinião sobre as línguas artificiais , onde ele diz:
...É um projeto fracassado, esse da criação de uma língua universal, pois todo Homem, racionalmente, preferirá falar,  ainda que gaguejando, uma língua estranha, mas natural, do que falar com perfeição uma língua artificialmente construída, e esse irracionalismo explicaria o fracasso de idiomas artificiais como, o Esperanto. Além disso, Fernando Pessoa, claramente demonstra (ainda que em Inglês ?!) seu próprio (outro?)projeto de uma língua planejada, que não seria falada, somente escrita...para os fins científicos.
Capa
Dimanĉo, je 04h06 p.m., la 2-an de Decembro de 2012-j
Estis kun intereso mi legis kelkajn fragmentojn de la libro verkita de Fernando Pessoa, titolita ''LA PORTUGALA LINGVO " eldonita en 1999-j  en Brazilo, de "Companhia das Letras" ... inter malsamaj vidpunktoj de la aŭtoro rilate al nia portugala lingvo mem, estas ankaŭ lia opinio pri artefaritaj lingvoj, kie diras:
"Ĝi estas  fiaska projekto, la kreo de universala lingvo, ĉar ĉiu homo racie preferas paroli, kvankam balbutante, strangan lingvon , sed natura lingvo, ol paroli perfekte lingvon ,artefarite konstruita, kaj  tio klarigas al ni   fiaskon de artefaritaj lingvoj; kiel Esperanto. Cetere, Fernando Pessoa, klare pruvas (kvankam en la angla?!) sian propran projekton  de (ĉu alia?)  planlingvo, kiu ne estus parolata, sed  nur skribata... por sciencaj celoj.

quinta-feira, 29 de novembro de 2012

Ĉu ni iru al kinejo? Vamos ao cinema?

Hoje, tenho um filmaço brasileiro como indicação. Se ainda não assistiu, assista! Trata-se de DESMUNDO. com um elenco boníssimo, uma estória super legal, um cenário belíssimo. Tudo no superlativo, porque é assim que eu o vejo!
Falado no português do século XVI tem legendas no idioma atual. Interessante! Assista!

Ĵaŭdo je 10h30 p.m., la 29-an de Novembro 2012-j.
Hodiaŭ mi indikos interesan brazilan filmon kies titolo estas: DESMUNDO, kiu baziĝas sur la libro, samnome, verkita de Ana Miranda kaj  rakontas ion pri la komenco de brazila historio, ĉirkaŭ la jaroj  1570-aj, kiam Portugalujo intensigas sian koloniigadon en Brazilo kaj pro tio portugaloj iĝas pli "premegantaj", malamikaj kaj sovaĝaj ol la tiamaj originalaj loĝantoj de la kolonio; la indiĝenoj mem. Je la filmo, al nova mondo, Brazilo, portugalaj orfinoj estis senditaj por ke ili edziniĝus kun la koloniistoj, kiuj delonge nur havis fizikajn kontaktojn kun indiĝenulinoj.La junaj orfinoj ne valoris pli ol muloj kaj neniam povis praktiki sian propran volon. Ili estis venditaj en lokaj aŭkcioj. Unun el tiuj orfinoj, la religieman Oribela gajnis koloniisto nome Francisko Albuquerque. Post tio, oni konos kion okazis al Oribela, al Francisko kaj  jen...
Simone Spoladore .... Oribela;Osmar Prado .... Francisco de Albuquerque;Caco Ciocler .... Ximeno Dias;Berta Zemel .... s-rino Branca;Beatriz Segall ....s-rino Brites;José Eduardo .... ;Débora Olivieri .... Maria;José Rubens Chachá .... João Couto;Cacá Rosset .... Afonso Soares D'Aragão;Giovanna Borghi .... Bernardinha;Laís Marques .... Giralda;Arrigo Barnabé .... muzikoj;Pedro Farkas....fotografioj; kaj aliuloj...
Tre interese , ĉiuj geaktoroj devige lernis la dialogojn je la arkaika portugala lingvo  kaj oni havas la dialogojn skribritajn je la aktuala lingvo.



\0/francisko-brazilo\0/

MADAME BLAVATSKY


Mi jam aŭdis pri la laboroj, ambaŭ teatraĵo kiel literaturo de Plinio Marcos, sed mi ne konis lin persone. Estis kun surprizo, je la malfruaj 1980-aj jaroj , mi kaj laborkolego eliris por tagmanĝi, inter Rua Barono Itapetininga kaj Placo Respubliko, urbcentro SPaŭlo, kiam ni ekvidis barbohavantan vireton,  de milda vizaĝo, portante elledajn sandalojn, larĝan ĉemizon kaj ĝinzojn, kaj ankaŭ li  portis ŝultra-sakon kun longa  ĝisgenue-tenilo kaj tiu vireto alportis ion por pasantoj. Mia kolego diris al mi,'' Rigardu! li estas  Plínio Marcos! "... mi diris, " kiu? tiu viro tie? Mi havis alian opinion pri la persono de Plinio Marcos, sed ne ekzakte tio!" 
Li alproksimiĝis al ni ... "Saluton fraŭloj! Mi estas  Plinio Marcos kaj ĉi tiu estas la broŝuro de mia nova teatraĵo nome," MADAME BLAVATSKY ", kaj li tuj klarigis al ni, tamen mallonge pri la enhavo de la ludo kaj proponis al ni multe pli rapide sian broŝuron.; (kiun mi ankoraŭ havas sur mia breto tre bone konservita ... legita kaj relegita!); mia kolego ne estis interesita, sed mi jesis, do Plinio Marcos, donis al mi aŭtografon sur la kovrita  dorso de la broŝuro, ankoraŭ tie staranta, li dankis al mi kaj tuj alparolis aliajn preterpasantajn homojn ...
Kial mi skribas ĉi tiujn liniojn nun Plinio Marcos? Ĉar hodiaŭ estas ĝuste dektri jarojn post lia morto (apopleksio). Simpla persono, sed de brila menso kaj granda intelekteco. Premiita brazila artisto. Lin mi admiras!

  
Eu, tinha já ouvido sobre as obras, tanto as peças teatrais como literatura    de Plínio Marcos(29/09/1935-29/11/1999), mas não o conhecia pessoalmente. E foi com surpresa, que na metade da década de 80, quando eu e um colega de trabalho fomos almoçar em algum lugar entre a Rua Barão de Itapetininga e a Praça da República quando avistamos um homenzinho gordinho e barbudo de aparência simplória, calçava uma sandália de couro, calça jeans e camisa larga, portava uma bolsa de alça longa à tira-colo e oferecia alguma coisa aos transeuntes. Meu colega me disse, ''Olha! ele é o Plínio Marcos!"...respondi: "aquele cara lá?!" Eu tinha outra opinião sobre a aparência de Plínio Marcos, mas não exatamente aquela! Meu grande erro...prejulguei!
Quando nós nos aproximávamos dele, ele nos abordou..."Olá rapazes! Eu sou Plínio Marcos e este é a brochura da minha nova peça teatral, "MADAME BLAVATSKY" ;  e nos explicou rapidamente sobre o conteúdo da peça e nos ofereceu muito mais rapidamente ainda a sua brochura; (a qual eu tenho ainda em minha estante de livros muito bem preservada...lida e relida!). Meu colega não se interessou, mas eu sim, Plínio Marcos, me deu um autografo na contracapa da brochura, ali mesmo em pé. E me agradecendo saiu abordando outras pessoas...
Por quê eu escrevo estas linhas agora sobre Plínio Marcos? Porque hoje faz exatamente treze anos de sua morte (derrame cerebral). Uma pessoa de aparência simplória, mas de uma mente brilhante e fantástica intelectualidade.Um premiado artista brasileiro.Eu o admiro!

\0/francisko-brazilo\0/

quarta-feira, 28 de novembro de 2012

L anstataŭ R

De mia infaneco mi estas admiranto de la "fikciaj" personoj kreitaj de la brazila bildrakontisto nome, Maŭricio de Souza. Mi kredas ke ĉiuj brazilaj infanoj konas lin kaj legad-as-is-os ion pri "Cebolinha", "Mônica", "Cascão", "Pelezinho", "Magali", la hundeto "Bidú", inter aliaj...
Pro tio mi preparis omaĝon al mia estimata Maŭricio de Souza kiu estas legebla kaj "videbla" malsupre:


(Cebolinha, de Mauricio de Souza, sed dialogo skribita de mi francisko!)




"Cebolinha" legu(+ - sebolinija") ja estas unu el la plej amataj roluloj de Maŭricio (laŭ mi) kaj ĝi ne kapablas prononci literon "R", anstataŭ "R" ĝi prononcas literon "L"...tre amuze! Do, mi imagas kiel Cebolinha prononcus esperantajn vortojn kiuj enhavas literon "R"; ekzemple: Blazilo ( Brazilo), Espelanto, klajono, liblo, vilo, vilino, ktp... Kaj mi imagas kion dirus la Esperantistoj, tiuj kiuj korektas gramatikojn de komencantoj,  rilate al tio.
\0/flancisko-blazilo\0/....ops! \0/francisko-brazilo\0/

terça-feira, 27 de novembro de 2012

Ponderação // Pripenso

Só os ignorantes procuram imitar o comportamento dos outros. Os  inteligentes não perdem seu tempo com isto, desenvolvem suas habilidades pessoais. Eles já sabem que não existem duas folhas iguais numa floresta de cem mil árvores. Eles já sabem que não existem duas viagens iguais no mesmo caminho. (Sufi Hafik)

Nur  malkleruloj  provas imiti la konduton de aliaj homoj. Inteligentaj homoj ne perdas siajn tempojn kun ĉi-malvirto, ili disvolvas siajn personajn kapablecojn. Ili scias, ke ne ekzistas du egalaj folioj   en  arbaro de cent mil arboj.  Ili scias, ke ne ekzistas  du egalaj vojaĝoj en  la sama vojo.(Sufi Hafik)
                                                              \0/francisko-brazilo\0/




segunda-feira, 26 de novembro de 2012

Mia anserino de oraj ovoj / A minha gansa dos ovos de ouro

                              Anatólia e seus dois últimos rebentos...Anatólia kaj siaj du lastaj idoj

Você certamente conhece uma das  fábulas de Ésopo, a qual  dizia que um casal tinha uma gansa que quotidianamente botava um ovo de ouro, o que os deixava cada vez mais ricos, mas devagar.  Por causa da ganancia em querer enriquecer rapidamente, resolver abrir a gansa e dela extrair  a ova  ave de uma só vez. Assim teriam rapidamente uma grande fortuna. Surpresa! Abriram a infeliz ave e assim puderam verificar que ela, por dentro, era igual a qualquer outra ave. Daí eles perderam a chance de se tornarem ricos. Pois é...essa fábula eu conheço desde minha infância e eu não vou cair na asneira de abrir a minha gansa, Anatólia. Eu espero pacientemente que ela bote os ovos, choque os ovos e que deles nasçam os gansinhos. Do unico e  primeiro casal de gansos que nós tínhamos em casa...agora;  graças aos ovos de ouro da Anatólia, nós temos vinte e dois casais! Os ultimos nasceram há uma semana e estão na foto acima
-*-*-*-*-*-*-
Vi certe konas unun el la fabloj de Ezopo, kiu diris ke paro havis anserinon  kiu ĉiutage metis oran ovon, kiu faris ilin pli riĉaj, sed malrapide. Pro avido en voli riĉiĝi rapide, ili decidis malfermi la anserinon  kaj ĉerpi la malfeliĉan birdon. Por ke rapide ili havus grandan fortunon. Surprizo! Ili malfermis la birdon kaj  ili povis kontroli ke ene, ĝi estis kiel ĉiu ajn alia birdo. Do...la paro perdis la ŝancon riĉiĝi.
Ja ... mi konas  ĉi-fabelon de mia infanaĝo kaj mi ne falos en la eraron de malfermi  mian anserinon, Anatólia. Mi pacience atendas ke ĝi metu ovojn,  kovu la  ovojn  kaj naskigu la idojn. El la sola kaj unua paro de anseroj, ke ni havis hejme( ... kaj dank' al la oraj ovoj de Anatólia),  dudek du aliajn geanserojn! La lastaj naskitaj antaŭ semajno  estas videblaj en la supra bildo.



domingo, 25 de novembro de 2012

Automobilismo // Aŭtosporto


Eu não considero o automobilismo como um esporte. Para mim, automobilismo é uma competição entre equipes para determinar  qual dos autos participantes, quais peças do motor,  qual lubrificante, óleo, combustível, vestimenta,em fim qual de tudo   é o melhor. E para isso é necessário para se conduzir o auto, se tenha também um piloto. E isso também se trata de uma outra espécie de competição, dentro da competição...qual desses pilotos será, no final da prova, atribuído como o melhor dos pilotos que participaram dessa competição.
eu mesmo não tenho paciência para assistir a uma competição desse tipo; e olha que eu já tive um autorama, quando era menino!
Hoje, dia 25, teremos em São Paulo, uma importante prova do automobilismo, no autódromo de Interlagos. E com relação aos pilotos,  estarão participando famosos tais como: Lewis Hamilton, Felipe Massa, Michael Schumacher, Sebastian Vettel, Fernando Alonso...etc, etc etc...
Assim, só me resta desejar a todos os participantes....BOA SORTE E QUE VENÇA O MAIS HABILITADO! 
---------------------------------------------
P.S. e o campeão foi o mocinho VETTEL !
------------------------------------------------

dimanĉo, je 12:10p.m., La 25-a de Novembro 2012-j
Mi ne konsideras aŭtosporton kiel vera "sporto".  Por mi, kuroj estas konkurado inter teamoj por determini
kiu el la partoprenantaj aŭtoj, kiuj partoj de la motoro, kiu lubrikaĵo, oleo,  vestaĵoj, brulaĵo,  finfine kio de ĉio estas la plej bona. Kaj por tiu estas necese por efektivigi la konkurson, oni havas ankaŭ pilotoj, kaj tio estas ankaŭ  alia speco de konkuro ene de la konkurado ... kiu el tiuj ŝoforoj estos ĉe la fino de la kuro, premiita kiel la plej bona piloto kiuj partoprenis en tiu ĉi konkurso.
Mi mem ne havas la paciencon por rigardi konkuro de ĉi tiu tipo, kaj atentu al la fakto ke..mi jam havis mian aŭtomodelismon (tiam tre fama elektra ludilo , nome AUTORAMA), kiam mi estis knabo!
Hodiaŭ, la tago 25,  en urbo SanPaŭlo, gravan pruvon okazos  ĉe la cirkvito Interlagos  kaj partoprenos la plej mondfamaj pilotoj kiel: Lewis Hamilton, Felipe Massa, Michael Schumacher, Sebastian Vettel, Fernando Alonso...ktp,ktp,ktp..
Do mi povas nur deziri ĉiuj partoprenantoj .... BONŜANCON KAJ VENKU LA PLEJ KVALIFIKITA! 
--------------------------------------------
Rimarko: Vettel,  estas la ĉampiono!
--------------------------------------------

\0/f.b.\0/

CUIDADO! ESTÃO DESPERTANDO O FASCISMO ...COM VARA CURTA . Querido Diário, saudações! Xicoburi posso dizer que o mundo do capitalis...